Miłośnicy fachowych pism i literatury medycznej często mogą spotkać się z nieco tajemniczym pojęciem, jakim jest biomedyczny model zdrowia. Każda choroba jest tutaj traktowana jako awaria, która wystąpiła w tak skomplikowanej maszynie, za jaką uznaje się ludzkie ciało. To ciało oraz sama choroba są tu najważniejsze, co wiąże się jednocześnie z pominięciem samego pacjenta i jego dotychczasowych problemów zdrowotnych.
Model ten odrzuca jednocześnie alternatywne źródła wiedzy na temat chorób, uznając lekarzy za jedynych posiadaczy wystarczającej wiedzy w tym zakresie. Model ten często bywa krytykowany, głownie za ignorowanie psychiki pacjenta i jej wpływu na wiele chorób. Poważnym zarzutem wobec biomedycznego modelu zdrowia jest również jego zamiłowanie do korzystania z czysto naukowych metod leczenia, przy odrzuceniu innych form terapii. Biomedyczny model zdrowia pomija również takie czynniki, jak społeczne wpływy czy też emocje, które ? jak wiadomo ? mogą mieć poważny wpływ na ludzkie zdrowie.
Ciekawe jest również definiowanie zdrowia przez ten model. Uwzględnia się tu, że człowiek jest zdrowy w chwili, gdy jego funkcje biologiczne funkcjonują bez zakłóceń, przy czym samo zdrowie zależy przede wszystkim od naturalnej odporności biologicznej. Wiadomo jednak, że nie tylko genetyka, ale i styl życia (dieta, aktywność fizyczna, higiena osobista) ma bardzo duży wpływ na stan zdrowia oraz na to, w jakim stopniu ludzki organizm podatny jest na różnego rodzaju choroby. Zgodnie z takim założeniem stwierdza się w tym modelu, że człowiek nie jest w stanie uniknąć pewnych chorób, a w ich leczeniu może mu pomóc tylko lekarz. Wiemy jednak, że odpowiednia dieta oraz troska o zdrowie pozwalają skutecznie chronić się przez wieloma chorobami. Wiadomo też, ludzkie zdrowie zależy od wielu czynników – nie tylko od genów.